13. که روح خود را به ضد خدا بر میگردانی، وچنین سخنان را از دهانت بیرون میآوری؟
14. «انسان چیست که پاک باشد، و مولود زن که عادل شمرده شود؟
15. اینک بر مقدسان خوداعتماد ندارد، و آسمانها در نظرش پاک نیست.
16. پس از طریق اولی انسان مکروه و فاسد که شرارت را مثل آب مینوشد.
17. من برای تو بیان میکنم پس مرا بشنو. و آنچه دیدهام حکایت مینمایم.
18. که حکیمان آن را از پدران خودروایت کردند و مخفی نداشتند،
19. که به ایشان به تنهایی زمین داده شد، و هیچ غریبی از میان ایشان عبور نکرد،
20. شریر در تمامی روزهایش مبتلای درد است. و سالهای شمرده شده برای مرد ظالم مهیا است.
21. صدای ترسها در گوش وی است. در وقت سلامتی تاراج کننده بر وی میآید.
22. باور نمی کند که از تاریکی خواهد برگشت وشمشیر برای او مراقب است.
23. برای نان میگردد و میگوید کجاست. و میداند که روزتاریکی نزد او حاضر است.
24. تنگی و ضیق او رامی ترساند، مثل پادشاه مهیای جنگ بر او غلبه مینماید.
25. زیرا دست خود را به ضد خدا درازمی کند و بر قادر مطلق تکبر مینماید.
26. با گردن بلند بر او تاخت میآورد، با گل میخهای سخت سپر خویش،
27. چونکه روی خود را به پیه پوشانیده، و کمر خود را با شحم ملبس ساخته است.
28. و در شهرهای ویران و خانه های غیرمسکون که نزدیک به خراب شدن است ساکن میشود.
29. او غنی نخواهد شد و دولتش پایدارنخواهد ماند، و املاک او در زمین زیاد نخواهد گردید.
30. از تاریکی رها نخواهد شد، و آتش، شاخه هایش را خواهد خشکانید، و به نفخه دهان او زائل خواهد شد.
31. به بطالت توکل ننماید وخود را فریب ندهد، والا بطالت اجرت او خواهدبود.