4. التماس بسیار نموده، این نعمت و شراکت در خدمت مقدسین را از ما طلبیدند.
5. و نهچنانکه امیدداشتیم، بلکه اول خویشتن را به خداوند و به مابرحسب اراده خدا دادند.
6. و از این سبب از تیطس استدعا نمودیم که همچنانکه شروع این نعمت را در میان شما کرد، آن را به انجام هم برساند.
7. بلکه چنانکه درهرچیز افزونی دارید، در ایمان و کلام و معرفت وکمال اجتهاد و محبتی که با ما میدارید، در این نعمت نیز بیفزایید.
8. این را به طریق حکم نمی گویم بلکه بهسبب اجتهاد دیگران و تااخلاص محبت شما را بیازمایم.
9. زیرا که فیض خداوند ما عیسی مسیح را میدانید که هرچنددولتمند بود، برای شما فقیر شد تا شما از فقر اودولتمند شوید.
10. و در این، رای میدهم زیرا که این شما را شایسته است، چونکه شما در سال گذشته، نه در عمل فقط بلکه در اراده نیز اول ازهمه شروع کردید.
11. اما الحال عمل را به انجام رسانید تا چنانکه دلگرمی در اراده بود، انجام عمل نیز برحسب آنچه دارید بشود.
12. زیراهرگاه دلگرمی باشد، مقبول میافتد، بحسب آنچه کسی دارد نه بحسب آنچه ندارد.
13. و نه اینکه دیگران را راحت و شما را زحمت باشد، بلکه به طریق مساوات تا در حال، زیادتی شمابرای کمی ایشان بکار آید؛
14. و تا زیادتی ایشان بجهت کمی شما باشد و مساوات بشود.
15. چنانکه مکتوب است: «آنکه بسیار جمع کرد، زیادتی نداشت و آنکه اندکی جمع کرد، کمی نداشت.
16. اما شکر خداراست که این اجتهاد را برای شما در دل تیطس نهاد.
17. زیرا او خواهش ما رااجابت نمود، بلکه بیشتر با اجتهاد بوده، به رضامندی تمام به سوی شما روانه شد.
18. و باوی آن برادری را فرستادیم که مدح او در انجیل در تمامی کلیساها است.