1. و منای برادران، چون به نزد شما آمدم، با فضیلت کلام یا حکمت نیامدم چون شمارا بهسر خدا اعلام مینمودم.
2. زیرا عزیمت نکردم که چیزی در میان شما دانسته باشم جزعیسی مسیح و او را مصلوب.
3. و من در ضعف وترس و لرزش بسیار نزد شما شدم،
4. و کلام ووعظ من به سخنان مقنع حکمت نبود، بلکه به برهان روح و قوت،
5. تا ایمان شما در حکمت انسان نباشد بلکه در قوت خدا.
6. لکن حکمتی بیان میکنیم نزد کاملین، اماحکمتی که از این عالم نیست و نه از روسای این عالم که زایل میگردند.