1. زیراای برادران نمی خواهم شما بی خبر باشید از اینکه پدران ما همه زیرابر بودند و همه از دریا عبور نمودند
2. و همه به موسی تعمید یافتند، در ابر و در دریا؛
3. و همه همان خوراک روحانی را خوردند
4. و همه همان شرب روحانی را نوشیدند، زیرا که میآشامیدنداز صخره روحانی که از عقب ایشان میآمد و آن صخره مسیح بود.
5. لیکن از اکثر ایشان خداراضی نبود، زیرا که در بیابان انداخته شدند.
6. و این امور نمونهها برای ما شد تا ماخواهشمند بدی نباشیم، چنانکه ایشان بودند؛
7. ونه بتپرست شوید، مثل بعضی از ایشان، چنانکه مکتوب است: «قوم به اکل و شرب نشستند وبرای لهو و لعب برپا شدند.»
8. و نه زنا کنیم چنانکه بعضی از ایشان کردند و در یک روزبیست و سه هزار نفر هلاک گشتند.
9. و نه مسیح راتجربه کنیم، چنانکه بعضی از ایشان کردند و ازمارها هلاک گردیدند.
10. و نه همهمه کنید، چنانکه بعضی از ایشان کردند و هلاک کننده ایشان را هلاک کرد.
11. و این همه بطور مثل بدیشان واقع شد وبرای تنبیه ما مکتوب گردید که اواخر عالم به ما رسیده است.
12. پس آنکه گمان برد که قایم است، باخبر باشد که نیفتد.
13. هیچ تجربه جز آنکه مناسب بشر باشد، شما را فرو نگرفت. اما خداامین است که نمی گذارد شما فوق طاقت خودآزموده شوید، بلکه باتجربه مفری نیز میسازد تایارای تحمل آن را داشته باشید.
14. لهذاای عزیزان من از بتپرستی بگریزید.
15. به خردمندان سخن میگویم: خود حکم کنیدبرآنچه میگویم.
16. پیاله برکت که آن را تبرک میخوانیم، آیا شراکت در خون مسیح نیست؟ ونانی را که پاره میکنیم، آیا شراکت در بدن مسیح نی؟
17. زیرا ما که بسیاریم، یک نان و یکتن میباشیم چونکه همه از یک نان قسمت مییابیم.
18. اسرائیل جسمانی را ملاحظه کنید! آیاخورندگان قربانیها شریک قربانگاه نیستند؟
19. پس چه گویم؟ آیا بت چیزی میباشد؟ یا که قربانی بت چیزی است؟
20. نی! بلکه آنچه امت هاقربانی میکنند، برای دیوها میگذرانند نه برای خدا؛ و نمی خواهم شما شریک دیوها باشید.
21. محال است که هم از پیاله خداوند و هم از پیاله دیوها بنوشید؛ و هم از مایده خداوند و هم ازمایده دیوها نمی توانید قسمت برد.
22. آیاخداوند را به غیرت میآوریم یا از او تواناترمی باشیم؟
23. همهچیز جایز است، لیکن همه مفیدنیست؛ همه رواست، لیکن همه بنا نمی کند.
24. هرکس نفع خود را نجوید، بلکه نفع دیگری را.
25. هرآنچه را در قصابخانه میفروشند، بخوریدو هیچ مپرسید بهخاطر ضمیر.
26. زیرا که جهان و پری آن از آن خداوند است.
27. هرگاه کسی ازبی ایمانان از شما وعده خواهد و میخواهیدبروید، آنچه نزد شما گذارند بخورید و هیچ مپرسید بجهت ضمیر.
28. اما اگر کسی به شماگوید «این قربانی بت است»، مخورید بهخاطر آن کس که خبر داد و بجهت ضمیر، زیرا که جهان وپری آن از آن خداوند است.
29. اما ضمیرمی گویم نه از خودت بلکه ضمیر آن دیگر؛ زیراچرا ضمیر دیگری بر آزادی من حکم کند؟
30. واگر من به شکر بخورم، چرا بر من افترا زنند بهسبب آن چیزی که من برای آن شکر میکنم؟
31. پس خواه بخورید، خواه بنوشید، خواه هرچه کنید، همه را برای جلال خدا بکنید.
32. یهودیان و یونانیان و کلیسای خدا را لغزش مدهید.
33. چنانکه من نیز در هرکاری همه را خوش میسازم و نفع خود را طالب نیستم، بلکه نفع بسیاری را تا نجات یابند.