1. خوشابحالها و گروهی بسیار دیده، بر فراز کوه آمد و وقتی که او بنشست شاگردانش نزد اوحاضر شدند.
2. آنگاه دهان خود را گشوده، ایشان را تعلیم داد و گفت:
3. «خوشابحال مسکینان در روح، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.
4. خوشابحال ماتمیان، زیرا ایشان تسلی خواهند یافت.
5. خوشابحال حلیمان، زیرا ایشان وارث زمین خواهند شد.
6. خوشابحال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیراایشان سیر خواهندشد.