19. آنگاه روسای کهنه و کاتبان خواستند که در همان ساعت او را گرفتارکنند. لیکن از قوم ترسیدند زیرا که دانستند که این مثل را درباره ایشان زده بود.
20. و مراقب او بوده جاسوسان فرستادند که خود را صالح مینمودند تا سخنی از او گرفته، اورا به حکم و قدرت والی بسپارند.
21. پس از اوسوال نموده گفتند: «ای استاد میدانیم که تو به راستی سخن میرانی و تعلیم میدهی و از کسی روداری نمی کنی، بلکه طریق خدا را به صدق میآموزی،
22. آیا بر ما جایز هست که جزیه به قیصر بدهیم یا نه؟»
23. او چون مکر ایشان را درک کرد، بدیشان گفت: «مرا برای چه امتحان میکنید؟
24. دیناری به من نشان دهید. صورت ورقمش از کیست؟ «ایشان در جواب گفتند: «از قیصر است.»
25. او به ایشان گفت: «پس مال قیصررا به قیصر رد کنید و مال خدا را به خدا.»
26. پس چون نتوانستند او را به سخنی در نظر مردم ملزم سازند، از جواب او در عجب شده ساکت ماندند.
27. و بعضی از صدوقیان که منکر قیامت هستند، پیش آمده از وی سوال کرده،
28. گفتند: «ای استاد، موسی برای ما نوشته است که اگرکسی را برادری که زن داشته باشد بمیرد وبی اولاد فوت شود، باید برادرش آن زن را بگیردتا برای برادر خود نسلی آورد.
29. پس هفت برادربودند که اولی زن گرفته اولاد ناآورده، فوت شد.
30. بعد دومین آن زن را گرفته، او نیز بیاولاد بمرد.
31. پس سومین او را گرفت و همچنین تا هفتمین وهمه فرزند ناآورده، مردند.
32. و بعد از همه، آن زن نیز وفات یافت.