12. و نه به خون بزها و گوسالهها، بلکه به خون خود، یک مرتبه فقط به مکان اقدس داخل شد و فدیه ابدی را یافت.
13. زیرا هر گاه خون بزها و گاوان و خاکستر گوساله چون بر آلودگان پاشیده میشود، تا به طهارت جسمی مقدس میسازد،
14. پس آیا چند مرتبه زیاده، خون مسیح که به روح ازلی خویشتن را بیعیب به خداگذرانید، ضمیر شما را از اعمال مرده طاهرنخواهد ساخت تا خدای زنده را خدمت نمایید؟
15. و از این جهت او متوسط عهد تازهای است تا چون موت برای کفاره تقصیرات عهد اول بوقوع آمد، خواندهشدگان وعده میراث ابدی رابیابند.
16. زیرا در هر جایی که وصیتی است، لابداست که موت وصیتکننده را تصور کنند،
17. زیرا که وصیت بعد از موت ثابت میشود؛ زیرامادامی که وصیتکننده زنده است، استحکامی ندارد.
18. و از اینرو، آن اول نیز بدون خون برقرارنشد.
19. زیرا که چون موسی تمامی احکام رابحسب شریعت، به سمع قوم رسانید، خون گوسالهها و بزها را با آب و پشم قرمز و زوفاگرفته، آن را بر خود کتاب و تمامی قوم پاشید؛
20. و گفت: «این است خون آن عهدی که خداباشما قرار داد.»
21. و همچنین خیمه و جمیع آلات خدمت را نیز به خون بیالود.
22. و بحسب شریعت، تقریب همهچیز به خون طاهر میشود وبدون ریختن خون، آمرزش نیست.
23. پس لازم بود که مثل های چیزهای سماوی به اینها طاهر شود، لکن خود سماویات به قربانی های نیکوتر از اینها.
24. زیرا مسیح به قدس ساخته شده بهدست داخل نشد که مثال مکان حقیقی است؛ بلکه به خود آسمان تا آنکه الان درحضور خدا بجهت ما ظاهر شود.
25. و نه آنکه جان خود را بارها قربانی کند، مانند آن رئیس کهنه که هر سال با خون دیگری به مکان اقدس داخل میشود؛