2. بسیار از هر جهت؛ اول آنکه بدیشان کلام خدا امانت داده شده است.
3. زیرا که چه بگوییم اگر بعضی ایمان نداشتند؟ آیابی ایمانیایشان امانت خدا را باطل میسازد؟
4. حاشا! بلکه خدا راستگو باشد و هر انسان دروغگو، چنانکه مکتوب است: «تا اینکه درسخنان خود مصدق شوی و در داوری خودغالب آیی.»
5. لکن اگر ناراستی ما عدالت خدا را ثابت میکند، چه گوییم؟ آیا خدا ظالم است وقتی که غضب مینماید؟ بطور انسان سخن میگویم.
6. حاشا! در این صورت خدا چگونه عالم راداوری خواهد کرد؟
7. زیرا اگر به دروغ من، راستی خدا برای جلال او افزون شود، پس چرا برمن نیز چون گناهکار حکم شود؟
8. و چرا نگوییم، چنانکه بعضی بر ما افترا میزنند و گمان میبرندکه ما چنین میگوییم، بدی بکنیم تا نیکویی حاصل شود؟ که قصاص ایشان به انصاف است.
9. پس چه گوییم؟ آیا برتری داریم؟ نه به هیچ وجه! زیرا پیش ادعا وارد آوردیم که یهود ویونانیان هر دو به گناه گرفتارند.
10. چنانکه مکتوب است که «کسی عادل نیست، یکی هم نی.
11. کسی فهیم نیست، کسی طالب خدا نیست.
12. همه گمراه و جمیع باطل گردیدهاند. نیکوکاری نیست یکی هم نی.
13. گلوی ایشان گور گشاده است و به زبانهای خود فریب میدهند. زهر مار در زیر لب ایشان است،
14. ودهان ایشان پر از لعنت و تلخی است.