3. پس خورنده ناخورنده را حقیر نشمارد وناخورنده بر خورنده حکم نکند زیرا خدا او راپذیرفته است.
4. تو کیستی که بر بنده کسی دیگرحکم میکنی؟ او نزد آقای خود ثابت یا ساقطمی شود. لیکن استوار خواهد شد زیرا خدا قادراست که او را ثابت نماید.
5. یکی یک روز را از دیگری بهتر میداند ودیگری هر روز را برابر میشمارد. پس هر کس درذهن خود متیقن بشود.
6. آنکه روز را عزیز میداندبخاطر خداوند عزیزش میدارد و آنکه روز راعزیز نمی دارد هم برای خداوند نمی دارد؛ و هرکه میخورد برای خداوند میخورد زیرا خدا راشکر میگوید، و آنکه نمی خورد برای خداوندنمی خورد و خدا را شکر میگوید.
7. زیرا احدی از ما به خود زیست نمی کند و هیچکس به خودنمی میرد.
8. زیرا اگر زیست کنیم برای خداوندزیست میکنیم و اگر بمیریم برای خداوند می میریم. پس خواه زنده باشیم، خواه بمیریم، ازآن خداوندیم.
9. زیرا برای همین مسیح مرد وزنده گشت تا بر زندگان و مردگان سلطنت کند.