1. و کسی را که در ایمان ضعیف باشدبپذیرید، لکن نه برای محاجه درمباحثات.
2. یکی ایمان دارد که همهچیز را بایدخورد اما آنکه ضعیف است بقول میخورد.
3. پس خورنده ناخورنده را حقیر نشمارد وناخورنده بر خورنده حکم نکند زیرا خدا او راپذیرفته است.
4. تو کیستی که بر بنده کسی دیگرحکم میکنی؟ او نزد آقای خود ثابت یا ساقطمی شود. لیکن استوار خواهد شد زیرا خدا قادراست که او را ثابت نماید.
5. یکی یک روز را از دیگری بهتر میداند ودیگری هر روز را برابر میشمارد. پس هر کس درذهن خود متیقن بشود.