8. یا واعظ در موعظه، یا بخشنده به سخاوت، یاپیشوا به اجتهاد، یا رحم کننده بهسرور.
9. محبت بیریا باشد. از بدی نفرت کنید و به نیکویی بپیوندید.
10. با محبت برادرانه یکدیگر رادوست دارید و هر یک دیگری را بیشتر از خوداکرام بنماید.
11. در اجتهاد کاهلی نورزید و درروح سرگرم شده، خداوند را خدمت نمایید.
12. در امید مسرور و در مصیبت صابر و در دعامواظب باشید.
13. مشارکت در احتیاجات مقدسین کنید و در مهمانداری ساعی باشید.
14. برکت بطلبید بر آنانی که بر شما جفا کنند؛ برکت بطلبید و لعن مکنید.
15. خوشی کنید باخوشحالان و ماتم نمایید با ماتمیان.
16. برای یکدیگر همان فکر داشته باشید و در چیزهای بلند فکر مکنید بلکه با ذلیلان مدارا نمایید و خودرا دانا مشمارید.
17. هیچکس را به عوض بدی بدی مرسانید. پیش جمیع مردم تدارک کارهای نیکو بینید.
18. اگر ممکن است بقدر قوه خود باجمیع خلق به صلح بکوشید.
19. ای محبوبان انتقام خود را مکشید بلکه خشم را مهلت دهید، زیرا مکتوب است «خداوند میگوید که انتقام ازآن من است من جزا خواهم داد.»
20. پس «اگردشمن تو گرسنه باشد، او را سیر کن و اگر تشنه است، سیرابش نما زیرا اگر چنین کنی اخگرهای آتش بر سرش خواهی انباشت.»
21. مغلوب بدی مشو بلکه بدی را به نیکویی مغلوب ساز.