26. پس لاویان با سازهای داوود و کاهنان با کَرِناها ایستادند.
27. آنگاه حِزِقیا فرمان داد که قربانی تمامسوز بر مذبح تقدیم کنند. همزمان با آغاز قربانی تمامسوز، سرودِ خداوند نیز با همراهی کَرِناها و سازهای داوود پادشاه اسرائیل آغاز شد.
28. تمامی جماعت پرستش میکردند، و سرایندگان میسراییدند و کَرِنانوازان مینواختند. این همه تا پایان تقدیم قربانی تمامسوز ادامه یافت.
29. چون تقدیم قربانی به پایان رسید، پادشاه و همۀ کسانی که با او حاضر بودند زانوانِ خویش خم کرده، پرستش نمودند.
30. حِزِقیای پادشاه و صاحبمنصبان به لاویان دستور دادند که خداوند را با کلمات داوود و آسافِ نبی، بستایند. پس ایشان با شادمانی ستایش کردند، و خم شده، پرستش نمودند.
31. آنگاه حِزِقیا گفت: «شما اکنون خود را برای خداوند تقدیس کردید. پس نزدیک آیید و قربانیها و هدایای شکرگزاری به خانۀ خداوند بیاورید.» پس جماعت قربانیها و هدایای شکرگزاری آوردند، و تمام کسانی که از دل راغب بودند قربانیهای تمامسوز آوردند.
32. شمار قربانیهای تمامسوز که جماعت آوردند هفتاد گاو نر، یکصد قوچ و دویست بره بود، همگی به جهت قربانی تمامسوز برای خداوند.
33. قربانیهای تقدیسشده نیز ششصد گاو نر و سه هزار گوسفند بود.
34. اما چون کاهنان اندک بودند و نمیتوانستند همۀ قربانیهای تمامسوز را پوست بکنند، برادرانشان لاویان ایشان را یاری دادند تا این کار به پایان رسید، یعنی تا هنگامی که سایر کاهنان خود را تقدیس کردند، زیرا لاویان بیش از کاهنان در خصوص تقدیس خویش وظیفهشناس بودند.
35. علاوه بر قربانیهای تمامسوز، چربیِ قربانیهای رفاقت و هدایای ریختنیِ مربوط به قربانیهای تمامسوز نیز فراوان بود. بدینسان خدمت خانۀ خداوند از نو برقرار شد.
36. حِزِقیا و تمامی قوم به سبب آنچه خدا برای قوم خود فراهم آورده بود شادی کردند، از آن رو که این امر بهناگاه واقع شده بود.