52. اما قوم خویش را همچون گوسفندان کوچ داد،و چون گله از میان بیابان هدایت کرد.
53. ایشان را در امنیت راهبری فرمود تا نترسند؛اما دریا دشمنانشان را پوشانید.
54. پس آنان را به حدود مقدس خود آورد،به این کوه که به دست راست خویش فتح کرده بود.
55. قومها را از پیش روی ایشان بیرون راند،میراث را میان آنها به ریسمان تقسیم کرد،و قبایل اسرائیل را در خیمههایشان سکنی داد.
56. اما آنان خدا را آزمودندو بر خدای متعال شوریدندو شهادات او را نگاه نداشتند؛
57. بلکه همچون پدرانشان مرتد شدند و خیانت ورزیدند،و چون کمانِ خطاکننده، نامطمئن گردیدند.
58. با مکانهای بلند خود، او را به خشم آوردند؛و با بتهایشان غیرت او را برانگیختند.
59. چون خدا شنید، بهغایت خشمگین شد،و اسرائیل را به تمامی رد کرد.
60. مسکن خود را در شیلوه ترک نمود،خیمهای را که در آن، میان آدمیان سکونت گزیده بود.
61. قوّت خویش را به اسیری داد،و جمال خود را به دست خصم سپرد.
62. قوم خود را به شمشیر تسلیم کرد،و بر میراث خویش بهغایت غضبناک گردید.
63. جوانانشان را آتش در کام کشید،و دخترانشان را سرود عروسی نبود؛
64. کاهنانشان به دم شمشیر افتادند،و بیوههایشان زاری نکردند.
65. آنگاه خداوندگار همچون کسی که در خواب باشد، بیدار شدهمچون جنگاوری که از باده نعره برکشد.