2. حاکم از بیرون از طریق ایوانِ دروازه داخل شود، و نزد چارچوب دروازه بایستد. کاهنان قربانیهای تمامسوز و قربانیهای رفاقت وی را تقدیم کنند، و او بر آستانۀ دروازه پرستش کند و سپس بیرون رود. اما دروازه تا شامگاه بسته نشود.
3. مردمان این سرزمین باید روزهای شَبّات و روزهای اوّل ماه، نزد مدخل آن دروازه به حضور خداوند پرستش کنند.
4. قربانی تمامسوزی که حاکم در روز شَبّات به حضور خداوند تقدیم میکند شش برۀ بیعیب و یک قوچ بیعیب باشد.
5. و هدیۀ آردی که با قوچ تقدیم میکند یک ایفَه باشد، ولی با برهها هر قدر که دستش میرسد، همراه با یک هین روغن برای هر ایفَه.
6. روز ماه نو، گاو نرینهای بیعیب از گله، و شش بره و یک قوچ که بیعیب باشند، تقدیم کند.
7. هدیۀ آردیاش، یک ایفَه برای گاو و یک ایفَه برای قوچ و هر قدر که دستش میرسد برای برهها باشد، همراه با یک هین روغن برای هر ایفَه.
8. وقتی حاکم داخل میشود، باید از طریق ایوانِ دروازه داخل شود، و از همان راه نیز بیرون رود.
9. «هنگامی که مردمان این سرزمین در اعیاد مقرر به حضور خداوند میآیند، آن که از دروازۀ شمالی برای پرستش داخل میشود، از دروازۀ جنوبی بیرون رود و آن که از دروازۀ جنوبی داخل میشود، از دروازۀ شمالی بیرون رود. هیچکس نباید از راه دروازهای که بدان داخل شده است، بازگردد، بلکه هر کس از دروازۀ مقابل بیرون رود.