22. Ez dioçoçuela bicia ken, eta ez ixur odolic: bainan arthicaçue mortuan den urtegui hortara, eta iducatzue çuen escuac garbi: eta hola minço cen, Josep hequien escuetaric athera nahiz, eta hura bere aitari bihurcea gatic.
23. Beraz Josep heldu içan cen beçain laster bere anaietara, biluci çuten bere soineco luce carançatutic,
24. Eta arthiqui çuten urtegui çaharrera, ceina agortua baitzen.
25. Eta jarriac çaudelaric oguiaren jateco, ikusi cituzten Ismaeldar bidaiariac ethorcen Galaatetic, eta hequien cameluac, balsamuac, arraxina eta mina çaramazquitenac Eguiptora.
26. Judac beraz erran cioten bere anaiei: Cer baliatuco gare gure anaia hilçaz, eta haren odola gordetzeaz?
27. Hobe da salcea Ismaeldarrei, eta gure escuac ez kutsatzea: ecen gure anaia da eta gure haraguia. Anaiac erori ciren haren hitzetara.