11. Guiçonaren arguitasuna haren jasancortasunetic da eçagun; eta haren ospea da bidegabeen gainetic iragaitea.
12. Nola lehoinaren orroa, hala ere da erregue baten hasarrea; eta nola ihinça belharraren gainean, hala ere da haren boztasuna.
13. Seme çoroa, aitaren atsecabea da; eta emazte casailaria, bethi darioen hegaztegui bat.
14. Burhasoec demate etche eta ontasun; Jaunac dema ordean garbiqui emazte umoa.
15. Alferqueriac ekarcen du kuma, eta arima naguia gosez egonen da.
16. Manamendua çaincen duenac, çaincen du bere arima; aldiz, bere bideaz arduraric ez daducana, heriotzera erorico da.
17. Beharraz urricalcen denac, irabacitara Jaunari maileguz ematen dio, eta Jaunac bihurtuco dio ordaina.
18. Argui çaçu çure semea, ez etsi; bainan hilceraino ez ekar haren bicia.
19. Jauzcor denac, caltea jasanen du; eta bat hartu duqueenean, bia ekarrico ditu.
20. Ençun çaçu errana eta onhets irakasmena, azquenean çuhur içan çadiençat.
21. Guiçonaren bihotzean asco gogoeta badabila; bainan Jaunaren nahiac berean dirau.
22. Guiçon beharra urricalcor da, eta erromesa hobea da guiçon gueçurtia baino.
23. Jaunaren beldurrac bicitzera darama; nasaician egonen da eta asturugaitzic gabe.
24. Alferrac galçarpean gordetzen du escua, eta ez da ahorat haren ekarceco.
25. Guiçon tzarra gaztigatua denean, çoroa çuhurrago içanen da; baldin, berriz, çuhurra cridançatzen baduçu, cridança adituco du.
26. Aitari atsecabe ematen dioena eta ama ihes igorcen duena, laidotsu eta dohacabe da.