3. Eta sar çaiteci erregueren aitzinera, eta minçatuco çaizquio hunelaco hitzetan. Eta Joabec ahoan eçarri ciozcan solasac.
4. Thecuar emaztequia sarthu cenean beraz erregueren gana, erori cen lurrera haren aitzinean, adoratu çuen eta erran cion: Erregue, beguira neçaçu.
5. Eta erreguec erran çaroen: Cer eguiteco duin? Hunec ihardetsi çuen: Ai! emaztequi alhargun bat naiz; ecen hil çait ene senharra.
6. Eta çure nescatoac bi seme cituen; elkarren artean samurtu dira landan, eta nihor etzen debeca cetzaqueenic; eta batec jo du bercea eta hil içan du.
7. Eta huna non çure nescatoaren contra jaiquiric, ahaidego guciac erran duen: Iguçu bere anaiaren jotzailea, bera hil deçagun hil duen anaiaren biciarençat, eta xahu deçagunçat premua. Eta bilhatzen dute guelditu çaitan inharraren hilcea, ecezta ditecen ene senharraren icena eta haren ondoregoa lurraren gainean.
8. Erreguec emaztequiari erran cioen Çoaz çure etcherat, eta nic manuac emanen ditut çuretzat.
9. Thecuar emaztequiac ihardetsi cioen: Erregue ene jauna, gaizquia ene gainean eta ene aitaren etchearen gainean içan bedi; bainan erregue eta bere tronua içan beitez garbi.
10. Eta erreguec erran çuen: Ene aitzinera erakar çaçu jaçarrico darotzuna, eta ez du guehiago eguinen çure uquitzera.
11. Emaztequiac erran çuen berriz Erregue orhoit bedi bere Jainco Jaunaz, odolaren asperceco ahaideac berha ez ditecen, eta ez deçaten hil ene semea. Erreguec ihardetsi çuen: Ala Jauna! lurrera ile bat ez baita çure semearen burutic erorico.