5. hil ziren Mahlon eta Kilion ere. Noemi, ez senar ez seme, bakarrik gelditu zen.
6. Gerora, Moab lurraldean zegoelarik, entzun zuen Noemik Jauna bere herriari aldeko agertu zitzaiola uzta ugaria emanez.
7. Hala, bere bi errainekin, Moab uzteko prestatu eta Judarantz abiatu ziren.
8. Baina, bidean, honela mintzatu zitzaien Noemi:—Tira, itzul zaitezte zeuen etxera, nor bere amarenera. On izan bekizue Jauna, zuek niretzat eta hildakoentzat on izan zareten bezala.
9. Jaunak eman biezazkizue beste senar eta etxe bana.Orduan, Noemik besarkatu egin zituen bere errainak, agurtzeko. Baina hauek, garrasika, negarrari eman zioten,
10. eta esan:—Ez! Zurekin joan nahi dugu zure herrira.