4. Baina Egiptoko erregeak erantzun zien:—Moises eta Aaron, zer ari zarete herria bere lanetik saihestu nahirik? Zoazte zeuen lanera!
5. Eta, gainera, esan zien:—Gaur egun, lurralde honetan israeldarrak hain ugari direnean, lana utzarazi nahi al diezue?
6. Egun hartan bertan, faraoiak honela agindu zien lan-arduradunei eta langilezainei:
7. «Ez eman aurrerantzean israeldarrei adreiluak egiteko lastorik, orain arte bezala; doazela beraiek lasto bila.
8. Baina orain arte bezainbat adreilu egitera behartuko dituzue, ezta bakar bat ere gutxiago. Alfer batzuk besterik ez dira! Horregatik ari dira beren Jainkoari sakrifizioak eskaintzera joan behar dutela esaten.
9. Ezar iezaiezue lan astunagoa eta beude lanpeturik, eta ez diezaietela kontu horiei jaramonik egin».
10. Lan-arduradunek eta langilezainek herriari esan zioten: «Faraoiaren aginduz, ez zaizue lastorik emango aurrerantzean;
11. zeuek joan beharko duzue bila, dagoen lekura. Baina lana ez zaizue inola ere gutxituko».
12. Israeldarrak Egipto osoan sakabanatu ziren soroetan lasto bila.
13. Lan-arduradunek estutu egiten zituzten, esanez: «Burutu zeuen egitekoa, egunean egunekoa, lastoa zeneukatenean bezala».
14. Faraoiaren lan-arduradunek, beraiek izendaturiko langilezain israeldarrak zigortzen zituzten, esanez: «Zergatik ez duzue atzo eta gaur osotu ezarritako adreilu-kopurua, orain arte bezala?»
15. Hala, langilezain israeldarrak faraoiari joan zitzaizkion oihuka:—Jauna, zergatik erabiltzen gaituzu honela zeure zerbitzariok?
16. Lastorik ematen ez eta adreiluak egiteko agintzen digute eta jo egiten gaituzte, errua zure herriarena izanik.