20. Jakobek zazpi urtez lan egin zuen Rakelengatik, eta, hain maite baitzuen, egun batzuk besterik ez zitzaizkion iruditu.
21. Epea bete zenean, esan zion Jakobek Labani: «Emadazu andregaia. Bete da epea eta berarekin ezkondu nahi nuke».
22. Orduan, Labanek auzoko guztiak ezteietara gonbidatu zituen.
23. Arratsean, ordea, bere alaba Lea hartu eta Jakobengana eraman zuen. Hala, Jakob Learekin elkartu zen.
24. Labanek Zilpa bere neskamea eman zion bere alaba Leari neskametzat.
25. Biharamun goizean, Lea zela ohartu zen Jakob. Orduan, esan zion Labani:—Zer egin didazu? Ez al dut lan egin zuretzat Rakelengatik? Zergatik engainatu nauzu?
26. Labanek erantzun zion:—Gure artean ez dugu alaba gazteena nagusiena baino lehen emateko ohiturarik.
27. Buka ezazu Learen eztei-astea eta, gero, Rakel ere emango dizut beste zazpi urteko lanaren truke.
28. Halaxe egin zuen Jakobek. Learekiko eztei-astea bukatu zuenean, Labanek bere alaba Rakel eman zion emaztetzat.
29. Labanek bere neskame Bilha eman zion Rakeli neskametzat.
30. Elkartu zen Jakob Rakelekin ere, eta Lea baino maiteago izan zuen. Beste zazpi urtez lan egin behar izan zuen Labanentzat.
31. Jaunak ernalkor bihurtu zuen Lea, ikusi baitzuen ez zuela Jakobek hain maite; Rakel, berriz, agorra zen.
32. Beraz, Leak, haurdun gelditurik, semea izan zuen; Ruben eman zion izen, hau esaten baitzuen: «Ikusi du Jaunak nire atsekabea; orain bai maiteko nauela nire senarrak».