33. Zirrara ikaragarriak hartu zuen Isaak, eta esan zuen:—Nor zen, bada, ehizatik etorri eta jatekoa ekarri didana? Harenetik jan dut zu sartu baino lehen. Bedeinkatu egin dut eta betiko dago bedeinkatua.
34. Aitaren hitzak entzutean, Esauk garrasi handi mingotsa egin eta esan zion:—Bedeinka nazazu neu ere, aita.
35. Isaakek erantzun:—Azpikeriaz etorri da zure anaia eta berak hartu du zure bedeinkazioa.
36. Esauk ihardetsi zion:—Ongi jarria du, bai, Jakob izena, oraingoarekin bi bider kendu baitit txanda. Lehen-semetzaren eskubidea kendu zidan lehenengo eta, orain, bedeinkazioa.Esan zion, gainera:—Ez al duzu niretzat beste bedeinkaziorik?
37. Isaakek erantzun:—Hara, zure nagusi egin dut eta senide guztiak haren zerbitzari bihurtu. Ogiz eta ardoz hornitu dut. Zer egin dezaket zure alde, seme?
38. Esauk esan zion:—Ez al duzu bedeinkazio bakar bat besterik, aita? Bedeinka nazazu neu ere!Esau negarrez hasi zen ozenki.
39. Eta Isaak honela mintzatu zitzaion:«Begira,lur gurietatik kanpo biziko zara,zeruko ihintzetik urrun.
40. Ezpataz zainduko duzu bizia,eta zeure anaia zerbitzatuko;baina bere garaianbotako duzu lepotikharen uztarria».
41. Esauk begitan hartu zuen Jakob, honek aitarengandik lortutako bedeinkazioagatik. Honela zioen berekiko: «Hurbil duk gure aitaren hileta-eguna; orduan, Jakob nire anaia hilko diat».
42. Rebekak, lehen-seme Esauren asmoei antzemanik, Jakob seme gazteenari dei egin eta esan zion: «Adizu, Esau zure anaiak mendekua hartu nahi du zure bizkarretik, zu hilez.