1. Gau batez, bere erregealdiko bigarren urtean, amets egin zuen Nabukodonosorrek. Erabat urduri utzi zuen ametsak, eta ezin izan zuen loak hartu.
2. Orduan, azti, igarle eta astrologoei dei egin zien, ametsaren esanahia azal ziezaioten.
3. Erregeagana aurkeztu zirenean, honek esan zien:—Amets egin dut, eta oso urduri nago esanahia jakin nahiz.
4. Erantzun zioten aztiek erregeari:—Bizi zaitez luzaroan, errege jauna! Kontaguzu ametsa zeure zerbitzarioi eta azalduko dizugu esanahia.
5. Erregeak esan zien:—Erabaki hau hartu dut: ametsa eta beronen esanahia argitzen eta azaltzen ez badizkidazue, txiki-txiki egingo zaituztet eta zuen etxeak zabortegi bihurtuko.
6. Argitzen eta azaltzen badizkidazue, ordea, emaitzez, erregaluz eta ohorez beteko zaituztet. Azaldu, beraz, ametsa eta beronen esanahia.
7. Aztiek, berriro ere, erregeari:—Errege jauna, kontaguzu zer amets egin duzun eta azalduko dizugu esanahia.
8. Baina erregeak:—Badakit luzatu nahirik zabiltzatela, nire erabakien berri badakizuelako.
9. Ametsa argitzen ez badidazue, zori bera izango duzue guztiok. Bat etorri zarete niri hitz zuri eta gezurrezkoak esateko, egoera aldatu zain. Esadazue berehala zein izan den ametsa. Horrela jakingo dut ametsaren esanahia ere azaltzeko gai zareten ala ez.
10. Aztiek erantzun zioten:—Errege jauna, ez dago munduan gizonik eskatzen duzuna egin dezakeenik. Inongo erregek, handiena eta ahaltsuena izanik ere, ez dio inoiz antzeko gauzarik eskatu igarle edo azti bati.
11. Gehiegizkoa da eskatzen duzuna: ezin dizu inork erantzunik eman, jainkoek izan ezik; baina jainkoak ez dira gizonen artean bizi.
12. Orduan, erregea haserre gorritan jarri zen, eta Babiloniako jakitun guztiak hiltzeko agindu zuen.
13. Agindua aldarrikatu zelarik, Danielen eta honen lagunen bila ere joan ziren.