2. Siriarrek, erasoa egin zuten batean, Israelgo neskato bat eraman zuten gatibu. Naamanen emazteak bere mirabe egin zuen.
3. Egun batez, esan zion neskak etxekoandreari:—Nire nagusiari, Samariako profetagana joango balitz, hark sendatuko lioke legena.
4. Naamanek bere jaunari adierazi zion hori:—Hau eta hau dio Israelgo neskato hark.
5. Siriako erregeak erantzun zion:—Tira, zoaz, bada! Gutuna emango dizut Israelgo erregearentzat.Abiatu zen, beraz, Naaman hirurehun eta berrogeita hamarren bat kilo zilar, urrezko sei mila txanpon eta hamar jantzi-sorta berekin zeramatzala.
6. Naamanek Israelgo erregeari eman zion gutunak hau zioen: «Gutun hau eramanez Naaman neure gudalburua bidaltzen dizut, legena senda diezaiozun».
7. Israelgo erregeak, gutuna irakurtzean, jantziak urratu eta esan zuen:—Jainkoa ote naiz, bada, ni, heriotza nahiz bizia emateko? Legena senda diezaiodan igorri omen dit gizon hau. Ikusazue nola dabilen aitzakia bila nire kontra oldartzeko.
8. Eliseok, Jainkoaren gizonak, jakin zuen Israelgo erregeak jantziak urratu zituela eta mandatu hau bidali zion: «Zergatik urratu dituzu jantziak? Datorrela niregana gizon hori eta jakinen du badela profetarik Israelen».
9. Joan zen, beraz, Naaman bere zaldi, guda-gurdi eta guzti, eta Eliseoren etxeko ate aurrean gelditu zen.
10. Eliseok mandataria bidali zion esatera: «Zoaz eta busti zaitez zazpi aldiz Jordan ibaian; gaitza sendatu eta garbi geldituko zara».
11. Naamanek, haserreturik, alde egiteko asmoz esan zuen:—Uste nuen bera aterako zela eta, zutik, Jaunari, bere Jainkoari, otoitz egingo ziola, gaixorik dudan alderdia eskuz igurtzi eta sendatuko zidala legena.