34. eta haserre bizitan jaiki zen mahaitik, eta ez zuen deus ere jan ilberri-jaietako bigarren egun hartan. Oso atsekabetua zegoen, aitak David iraindu zuelako.
35. Biharamun goizean landara joan zen Jonatan, Davidekin aurrez erabaki bezala. Mutil koskor bat zeraman berekin.
36. Jonatanek diotso mutilari:—Hoa bizkor; bilatu jaurtiko ditudan geziak!Mutikoa lasterka zihoalarik, jaurti zuen Jonatanek gezia, mutikoa baino harantzago joateko eran.
37. Jonatanek, botatako geziraino mutikoa heltzen ari zenean, oihu egin zion atzetik, esanez:—Hi baino harantzago zegok gezia!
38. Berriz ere oihu egin zion Jonatanek atzetik mutikoari:—Bizkor! Habil agudo! Ez hadi geldi!Hartu zuen Jonatanen morroiak gezia eta bere nagusiagana itzuli zen.
39. Morroiak ez zekien zer gertatzen zen; Jonatanek eta Davidek bakarrik zekiten.
40. Jonatanek eman zizkion mutikoari bere iskiluak eta esan zion:—Hoa, eraman hirira.
41. Mutikoa joatean, atera zen David hegoaldetik eta lurreraino makurtu zen, hiru bider ahuspeztuz. Besarkatu zuten elkar, eta negar egin zuten elkarrekin.
42. Jonatanek esan zion Davidi: «Zoaz bakean. Jaunaren izenean egin diogu zin elkarri. Izan bedi Jauna betierean gu bion artean, eta gu bion ondorengoen artean».