21. Handik irtenik, Tiro eta Sidon aldera aldendu zen Jesus.
22. Hartan, inguru haietan bizi zen emakume kanaandar bat deiadarka hasi zitzaion:—Erruki zakizkit, Jauna, Daviden Semea! Oinaze gorritan dauka deabruak nire alaba.
23. Baina Jesusek ez zion hitzik erantzun. Bere ikasleek, ondoraturik, eskatu zioten:—Kasu egiozu, deiadarka baitatorkigu atzetik.
24. Jesusek, ordea:—Israel herriko ardi galduengana bakarrik bidali nau Jainkoak.
25. Baina emakumea, hurbildurik, ahuspez jarri zitzaion, esanez:—Lagun nazazu, Jauna.
26. Jesusek, orduan:—Ez dago ongi seme-alabei ogia kendu eta txakurrei botatzea.
27. Emakumeak erantzun zion:—Bai, Jauna, halaxe da; baina txakurrek ere jan ohi dituzte nagusien mahaitik erortzen diren ogi-apurrak.
28. Orduan, Jesusek esan zion:—Emakumea, handia da zure fedea! Gerta bekizu nahi duzuna!Eta une hartatik sendatua gelditu zitzaion alaba.
29. Handik atera eta Galileako aintzira-bazterrera joan zen Jesus. Mendira igo zen eta eseri.
30. Jendetza handia bildu zitzaion, herren, itsu, besamotz, mutu eta bestelako gaixo asko berekin zituztela. Ondoan ipintzen zizkioten eta Jesusek sendatu egiten zituen.
31. Denak harriturik gelditu ziren ikusten zutenaz: mutuak hizketan, elbarriak sendaturik, herrenak ibiltzen eta itsuak ikusten. Eta Israelen Jainkoa goresten hasi ziren.
32. Jesusek bere ikasleei dei egin eta esan zien:—Errukia ematen dit jende honek: badaramatzate hiru egun nirekin eta ez dute deus ere jateko. Eta ez ditut etxera baraurik bidali nahi, ahuleziak joko bailituzke bidean.