25. Alaba espiritu gaiztoak hartua zeukan emakume bat, Jesusen berri jakin zuenekoxe, etorri eta oinetan ahuspeztu zitzaion.
26. Emakumea jentila zen, feniziarra. Eta bere alabagandik deabrua bota zezala eskatzen zion Jesusi.
27. Jesusek erantzun:—Utzi lehenik seme-alabak asetzen; ez dago ongi seme-alabei ogia kendu eta txakurrei botatzea.
28. Emakumeak erantzun zion:—Bai, Jauna, halaxe da; baina txakurrek ere jan ohi dituzte seme-alaben ogi-apurrak mahai azpian.
29. Orduan, Jesusek:—Ederra erantzuna! Zoaz, bada; atera da deabrua zure alabagandik.
30. Itzuli zen etxera eta ohean etzana aurkitu zuen alaba; alde egina zen deabrua.
31. Utzi zuen Jesusek Tiro aldea eta, Sidonen barrena, Galileako aintzirara iritsi zen berriro, Dekapolisko lurraldean zehar.
32. Gizon gor bat eraman zioten, hizmotela gainera, eta eskua ezartzeko eskatu zioten.
33. Jesusek, jendearengandik aparte harturik, hatzak belarrietan sartu zizkion eta listuz mihia ukitu.
34. Gero, zerura begiratuz, hasperen egin eta esan zion: «Effata!» (hau da, «Ireki!»).
35. Eta une berean, ireki egin zitzaizkion belarriak, mihia askatu eta garbi hitz egiten hasi zen.
36. Gertatua inori ez aipatzeko agindu zien Jesusek; baina zenbat eta gehiago agindu, orduan eta areago zabaltzen zuten.
37. Eta biziki harrituta, honela zioten: «Ongi egin du dena: gorrei entzunarazi eta mutuei hitz eragin».