36. Bazen Jopen emakume fededun bat, Tabita izenekoa (grekoz «Dorkas» —hau da, «Basahuntza»—). On egitera eta behartsuei laguntzera emana bizi zen erabat.
37. Egun haietako batean, gaixotu egin zen eta hil; eta gorpua, garbitu ondoren, goiko gela batean ezarri zuten.
38. Lida Jopetik hurbil dago, eta ikasleek, Pedro han zela jakinik, bi mandatari bidali zizkioten, lehenbailehen beren hirira etortzeko erregutuz.
39. Pedro berehala atera zen haiekin. Iritsi zenean, goiko gelara eraman zuten; emakume alargun guztiak negarrez hurbildu zitzaizkion eta Dorkas zenak egin ohi zizkien jantzi eta soingainekoak erakutsi zizkioten.
40. Pedrok denak irtenarazi zituen eta, belaunikaturik, otoitz egin zuen; gero, gorpura bihurturik, esan zuen: «Tabita, jaiki!»Hark begiak ireki zituen eta, Pedro ikustean, eseri egin zen.
41. Pedrok eskutik hartu eta zutiarazi egin zuen eta, alargunei eta fededunei deiturik, bizirik aurkeztu zien.
42. Jope osoak izan zuen gertatuaren berri, eta askok sinetsi zuten Jaunarengan.
43. Pedro denboralditxo batez gelditu zen Jopen Simon izeneko larrugin baten etxean.