25. Orduan, Jauna jaitsi zen lainoan eta Moisesekin mintzatu zen; gero, Moisesek zuen espiritutik hartu eta hirurogeita hamar herri-arduradunei isuri zien. Espiritua haiengan kokatu orduko, profeta gisa hasi ziren mintzatzen, baina ez zuten jarraitu.
26. Bi gizaseme, bata Eldad izenekoa eta bestea Medad, hirurogeita hamarren taldekoak izan arren, ez ziren etxolara joan, baizik eta kanpalekuan gelditu ziren. Baina kokatu zen espiritua haiengan ere eta profeta gisa hasi ziren mintzatzen.
27. Orduan, mutiko bat korrika joan zitzaion Moisesi, esatera:—Eldad eta Medad profeta bezala mintzatzen ari dira kanpalekuan.
28. Nunen seme Josuek, gaztetandik Moisesen laguntzaile zenak, esan zuen:—Ene jaun Moises, galaraz iezaiezu!
29. Moisesek ihardetsi zion:—Niregatik jeloskor? Nahiago nuke herri osoa profeta bihurtzea, Jaunak bere espiritua denei ematea!
30. Gero, kanpalekuan bildu ziren Moises eta Israelgo herri-arduradunak.
31. Jaunak haizea atera zuen, eta haizeak, itsasaldetik joz, galeper-multzoa ekarri eta kanpaleku inguruan bota zuen: egun bateko bidea adinako luze-zabala estali zuten galeperrek kanpalekuaren inguru osoan, metro bat lodiko galeper-piloa zegoelarik.
32. Egun eta gau osoa eta biharamun osoa eman zuen herriak galeperrak biltzen. Gutxien jaso zuenak hamar gurdikada bildu zuen. Eta kanpalekuaren inguru osoan ezarri zituzten, lehortzeko.
33. Oraindik haragia hagin artean zerabiltela, biziki haserretu zen Jauna israeldarren aurka, eta izurri ikaragarriz zigortu zituen.
34. Leku hari Kibrot-Taaba —hau da, «Salokeri Hilobiak»— eman zioten izena, han lur eman baitzioten jan-irrika sartu zitzaion jendeari.
35. Kibrot-Taabatik Hatzerotera joan zen herria eta han gelditu.