11. Tobitek galdetu zion:—Ene anaia, zein senitarte eta leinutakoa zaitugu? Esadazu.
12. Hark erantzun:—Zer axola dizu zein leinutakoa naizen?Baina Tobitek, berriro:—Anaia, jakin egin nahi dut noren seme zaren eta nola duzun izena.
13. Hark, orduan:—Azarias nauzu, Ananias ospetsuaren semea, zure herritarretakoa.
14. Eta Tobitek:—Ongi etorria, anaia! Ez hartu txartzat zure senitartea egiaz zein den jakin nahi izatea. Gertatzen da, senide zaitugula eta etxe on eta jatorrekoa, gainera. Ezagunak nituen Ananias eta Natan, Semelias ospetsuaren bi semeak. Nirekin joan ohi ziren Jerusalemera eta elkarrekin gurtu ohi genuen Jauna. Haiek ez ziren okertu. Jende ona da zure senitartea eta jatorri onekoa zara. Izan ongi etorria!
15. Eta gehitu zuen:—Egun bakoitzari dagokion saria emanen dizut eta biderako behar duzun guztia, neure semeari bezala.
16. Lagun iezaiozu nire semeari eta lansariaz gainera beste zerbait ere emanen dizut.
17. Hark esan zion:—Bai, lagunduko diot, ez izan beldurrik. Ongi joango gara eta ongi itzuliko zuregana, bidea segurua da eta.Tobitek, orduan:—Bedeinka zaitzala Jaunak, anaia!Gero, bere semeari dei egin eta esan zion:—Seme, presta ezazu biderako behar duzuna eta abia zaitez lagun honekin. Zeruko Jainkoak zain zaitzatela han, eta ekar zaitzatela berriro onik niregana. Izan dezazuela zeuekin beraren aingerua bidean zuek zaintzeko, ene seme!Biderako prestaturik, bere aita-amak besarkatu zituen Tobiasek. Aitak esan zion:—Ongi ibili!
18. Amak, negarrez, esan zion Tobiti:—Zergatik bidali duzu gure semea? Bera da geure ondoan dugun laguntza bakarra.
19. Zertarako dirua eta dirua? Ez du ezer ere balio gure semearen aldean.
20. Aski dugu bizitzeko Jaunak eman diguna.
21. Senarrak ihardetsi zion:—Ez kezkatu! Ongi ibiliko da gure semea, bai joatean, bai etortzean. Ikusiko duzu nola itzuliko zaizun onik.
22. Ez kezkatu, ez larritu berarengatik, ene emazte, aingeru ona baitu lagun. Ongi egingo du joan-etorria eta onik itzuliko zaigu.
23. Orduan, amak negar egiteari utzi zion.