1. Neure baitan esan nuen:«Ea bada, dasta dezadan alaitasuna,goza dezadan bizipoza!»Eta horra, dena huskeria da.
2. Irri egitea, zorakeria.Alaitasuna, zertarako?
3. Neure burua ardoz alaitzeaerabaki nuen,baina zuhurtasunez jokatuz;zorakeria hori egin nuen,harik eta ikus nezan arteeguzkipean zer ote den hoberenagizon-emakumeentzat,berauen bizitzako egunetan.
4. Lan handiei ekin nien.Jauregiak eraikiarazi nitueneta mahastiak landatu.
5. Lorategiak eta baratzeakatondu nituen,mota orotako zuhaitzak sartuz.
6. Urtegiak egin nituen,zuhaitz gaztez eginiko basoaureztatzeko.
7. Esklaboak erosi nituen,gizaseme nahiz emakume,eta hauen seme-alabak ereneuretzat izan nituen.
8. Zilar eta urre ugari metatu nuen,baita zenbait erregereneta eskualdetako ondasunak ere.Gizon-emakume kantarizinguratu nintzen,eta gizonak desira dezakeenbezainbat emazteki izan nuen.
9. Handi egin nintzen,Jerusalemen nire aurretikizan direnakbaino handiago.Gainera, neurekin nuen jakinduria.
10. Ez nien ukatu neure begieieskatzen zidatenik deus ere,ezta neure bihotzaripozik batere.Nire lan guztietanatsegin hartu nuen;hauxe izan zennire lan guztien saria.
11. Begiratu nien, ordea,neure eskuz eginiko laneieta horretarakoeraman behar izan nituen nekeei.Eta horra, dena huskeria da,haizea atzeman nahi izatea bezala;ez dago onurarik eguzkipean.