1. Juditek, ahuspeztu, buru gainera errautsa bota eta soinean zeraman zakukia agerian jarri zuen. Eta Jerusalemen, Jainkoaren etxean, arratsaldeko intsentsu-eskaintza egin ohi zen ordu berean, Juditek deiadar egin zion ahots handiz Jaunari, esanez:
2. «Jauna, gure arbaso Simeonen Jainkoa! Zeuk jarri zenion Simeoni eskuan ezpata, atzerritar batzuez mendeka zedin. Izan ere, atzerritar haiek neskatxa birjina bati gerrikoa askatu, gerritik behera biluztu eta bortxatu egin zuten, neska lohituz, lotsaraziz eta desohoratuz. Esana zenuen zuk: “Ez egin horrelakorik”. Haiek, ordea, egin zuten.
3. Horregatik hilarazi zenituen haien buruzagiak, eta haiek beren makurkeria lotsagarrirako erabili zuten ohea beraien odolaz gorritu zenuen. Esklaboak eta jauntxoak batera hil zenituen, baita handikiak ere beren tronuetan.
4. Haien emazteak harrapakin eta alabak gatibu eramatea eta haien ondasun guztiak zeure seme-alaba israeldar maiteen artean banatzea nahi izan zenuen; hauek, izan ere, zure maiteminez sutan eta beren odoleko bati eginiko lohikeria hartaz higuindurik, laguntza eskatu zizuten.«Oi Jainko, ene Jainko, entzun alargun honi.
5. Zuk eginak dira lehen gertatuak, oraingoak eta gerokoak; zeuk erabakitzen duzu oraingoa eta gerokoa, eta gogoan duzuna gertatzen da.
6. Zuk erabakitako gertakizunek etorri eta esaten dute: “Hemen gaituzu!”, zeure bideak oro prest baitituzu eta aldez aurretik ikusia zeure erabakia.
7. Hona non etorri diren asiriarrak indarrean, beren zaldi eta zaldunengatik harro, beren oinezkoen indarrarengatik hanpurutsu, eta konfiantza beren babeski, lantza, arku eta habailetan jarririk. Ez dakite gerrak desegiten dituen Jauna zarela zu.
8. Jauna duzu izena. Desegizu horien ahalmena zeure kemenaz eta horien indarra zeure haserreaz! Zure tenplua profanatu nahi dute asiriar horiek; zu, Jainko aintzatsu hori, bizi zaren egoitza kutsatu nahi dute eta burdinaz desegin zure aldarea.
9. Begira zein harro diren! Jo itzazu zeure haserreaz eta emadazu niri, alargun honi, pentsatu dudana neure eskuz betetzeko ahalmena.
10. Nire hitzez liluratu eta zigor ezazu esklaboa buruzagiarekin batera eta buruzagia bere zerbitzariarekin batera. Makurrarazi horien harrokeria emakume baten bitartez.
11. Zure indarra ez baitago gudari-kopuru handiaren baitan, ezta ahalmena ere gizon indartsuen baitan. Baizik eta apalen Jainko zara zu, txikien laguntzaile, ahulen babesle, ezezagunen zaintzaile, etsaien salbatzaile.
12. Bai, bai, gure arbasoen Jainko, zure ondare den Israelen Jainko, zeru-lurren Jabe, itsasoen Egile, diren guztien Errege, entzun nire eskaria.
13. Egizu nire hitz liluragarriak jo eta hil ditzala zure itunaren, zure etxe santuaren, Sion mendiaren eta zure seme-alaben bizileku den lurraldearen kontra halako erabaki gogorrak hartu dituztenak.
14. Erakutsi zeure herri osoari eta leinu guztiei zu zarela Jainko ahalguztiduna eta indar guztiduna, eta zu beste babeslerik ez duela Israel herriak!»