4. Baziren hiru urte eta lau hilabete Judit alargundu zela, eta bere etxean bizi zen,
5. etxe gainean eraikia zuen etxola batean. Zakukia zeraman soinean eta gainetik alargun-jantzia.
6. Alargunduz gero, egunero egin ohi zuen barau, larunbat eta larunbat-bezperetan izan ezik, ilberri-egun eta bezperetan, jaietan eta israeldarren egun alaietan izan ezik.
7. Emakume oso eder eta xarmangarria zen. Manasesek, beraren senarrak, urrea eta zilarra, morroi-neskameak, abereak eta lurrak utzi zizkion, eta berak zeraman hori guztia.
8. Ez zezakeen inork ere hartaz ezer txarrik esan, Jainkoari begirune handia baitzion.
9. Entzun zituen, bada, Juditek hiriko arduradunen kontra jendeak esandako hitz gogorrak, urik ezak lur jota utziak baitzituen. Jakin zuen, orobat, Oziasek erantzun ziena, bost egunen buruan hiria asiriarren esku utziko zuela zin eginez.
10. Orduan, bere ondasun guztien arduradun zen mirabea bidali eta dei egin zien Ozias, Kabris eta Karmis hiriko arduradunei.
11. Etorri zitzaizkionean, esan zien: «Entzun, Betuliako buruzagiok. Ez da zuzena gaur herriaren aurrean esan duzuena. Ez zenuten Jainkoaren izenean zin egin behar hiria etsaien esku utziko zenutela, baldin eta bost egunen buruan Jaunak laguntzarik bidaltzen ez bazizuen.
12. Zein zarete zuek Jainkoari gaur baldintzarik jartzeko? Jendearen erdian Jainkoaren ordez zaudetela uste al duzue?