3. Tzelofhadek, ordea —Tzelofhad Heferren semea zen, hau Galaadena eta hau Manasesen seme Makirrena—, ez zuen semerik izan, alabak baizik; alaben izenak Mahla, Noa, Hogla, Milka eta Tirtza ziren.
4. Emakume haiek Eleazar apaizarengana, Nunen seme Josuerengana eta herriko arduradunengana joan eta esan zieten: «Guri ere gure senideei bezala ondarea emateko agindu zion Jaunak Moisesi». Orduan, Jaunaren aginduaren arabera, ondare-zatia eman zieten beren aitaren anaiei bezala.
5. Beraz, Manasesen leinuari hamar zati egokitu zitzaizkion Jordanez mendebaldera, Jordanez beste aldera zituen Galaad eta Baxan lurraldeez gainera.
6. Izan ere, Manasesen emakumezko ondorengoek beren ondarea hartu zuten, gizonezkoek bezala, eta Galaad lurraldea Manasesen beste ondorengoentzat izan zen.
7. Manasesen lurraldearen muga, Axerren hasi eta Sikemen aurrean dagoen Mikmetatera zihoan; handik hegoaldera jarraitzen zuen, En-Tapuah aldera.
8. (Tapuah inguruko lurraldea Manasesen leinukoena zen, baina Manasesen muga-ertzean zegoen Tapuah hiria bera efraimdarrena zen).
9. Gero, Kana errekaraino jaisten zen muga. Errekaz hegoaldeko hiriak Efraimen leinuak Manasesen lurraldean zituenak ziren. Manasesen muga errekaren iparraldeko ertzetik zihoan eta Mediterraneo itsasoan bukatzen zen.
10. Efraim hegoaldera zegoen eta Manases iparraldera, bien muga mendebaldera itsasoa zelarik. Ipar-mendebaldera Manasesen lurraldeak Axerrenarekin zuen muga, eta ipar-ekialdera Isakarrenarekin.
11. Isakar eta Axerren lurralde barruan, honako hiri hauek Manasesenak ziren: Bet-Xan eta Ibleam beraien herrixkekin, eta Dor, Endor, Taanak eta Megido, beraietako bizilagun eta herrixkekin.
12. Baina manasestarrek ezin izan zituzten hiri haietako bizilagunak bota, eta kanaandarrek jarraitu zuten bertan bizitzen.
13. Israeldarrek, indartsuago egin zirenean, esklabo-lanetara behartu zituzten kanaandarrak, baina ezin izan zituzten handik egotzi.