1. —Nor da Botzratik,Edomgo hiriburutik,soinekoa gorriz tindaturikdatorren hori,jantzi dotorez,indar-kemenez datorren hori?—Neu naiz,justiziaz epaitzen dudana,salbatzen ahaltsu naizena.
2. —Zergatik dituzu, bada,jantziak gorri,dolarean mahatsazapaltzen duenak bezala?
3. —Bai, mahatsa zapaltzen jardun dut,neuk bakarrik jardun ere,beste herrietako inorklagundu gabe.Amorru biziz zapaldu ditut etsaiak,suminez estutu lurraren kontra,eta haien odol-zipriztinezjantziak erabat zikindu zaizkit.
4. Izan ere,heldua zen erabakia nuen eguna,etsaiez mendekatueta nire herria askatzeko eguna.
5. Begiratu nuen, eta laguntzailerik ez;txunditurik nengoenniri eusteko inor ez zelako.Neure ahalmenakeman dit garaipena,neure sumina izan dut euskarri.
6. Amorru biziz zapaldu ditut herriak,neure sumin-edariz mozkortueta haien odola lurrean isuri.
7. Gogora ditzadanJaunaren mesedeak,gorets dezadan Jauna,guztiz ona izan baita Israelekin:gupida eta maitasun handizjokatu du haren alde.
8. Hau zioen Jaunak berekiko:«Neure herria dut,neure seme-alabak:ez didate, ez, huts egingo».Eta onik atera zituen
9. larrialdi guztietatik;ez inolako ordezkariedo mandatarik,berak zituen onik atera.Berak zituen askatumaitasun eta gupidaz;ardura handiz gidatu zituenantzinako garaietan.
10. Baina haiekJaunaren kontra errebelatueta haren espiritu santuaatsekabetu zuten;horregatik, etsai bihurtu zitzaieneta borroka egin zien.