18. Beldurtu ziren Joseren senideak haren etxera eraman zituztenean. Pentsatu zuten: «Gari-zakuetan aurreko txandan itzulitako diruarengatik eramaten gaituzte. Orain, gainera oldartuko zaizkigu, esklabotzat hartzeko, geure asto eta guzti».
19. Beraz, etxean sartzean, Joseren etxeko arduradunari hurbildu eta esan zioten:
20. «Entzun, jauna. Aurreko txandan jaitsi ginen hona garia erostera.
21. Gaua igarotzeko geldialdia egitean, gari-zakuak ireki genituen eta nork bere dirua aurkitu zuen zaku-muturrean. Hemen itzultzen dizugu orain,
22. eta beste horrenbeste dakargu janaria erosteko. Ez dakigu nork ezarri zuen dirua gari-zakuetan».
23. Etxeko arduradunak honela esan zien: «Zaudete lasai! Ez kezkatu! Zeuen Jainkoak, zeuen aitaren Jainkoak, ezarriko zizuen altxor hori gari-zakuetan, nik jasoa baitut zuen dirua».Simeon aske utzi eta
24. denak Joseren etxean sarrarazi zituen. Gero, ura ekarri zien oinak garbitzeko eta belarra astoei jaten emateko.
25. Otordua han egingo zutela jakitean, senideek opariak prestatu zituzten, Jose eguerdirako etorri zain zeuden bitartean.
26. Jose etxera iristean, opariak eskaini zizkioten eta lurreraino ahuspeztu zitzaizkion.
27. Agurtu ondoren, Josek galdetu zien:—Eta ongi al da aipatu zenidaten aita zaharra? Bizi al da oraindik?
28. —Zure zerbitzari den gure aita bizi da, bai, oraindik, eta ongi dago —erantzun zioten, berriro makurtuz eta ahuspeztuz.
29. Gero, Josek, ama berarengandiko senide zuen Benjaminengan begiak jarririk, esan zuen:—Hori al da zuek aipatu zenidaten anaia gazteena? Bejondaiala, seme!
30. Anaiaz bihotz-hunkiturik, negargurak eman zion eta, presaka bere gelara joanez, negar egin zuen.
31. Gero, aurpegia garbituz, gelatik atera eta, adore harturik, bazkaria zerbitzatzeko agindu zuen.