20. Gerora, antxumea igorri zuen Judak Adulamgo adiskidearen bidez, emakumeagandik bahitura jasotzeko, baina ez zuen aurkitu.
21. Adiskideak bertako jendeari galdegin zion:—Non da Enaimen, bide-bazterrean, egon ohi zen emagaldua?Haiek erantzun zioten:—Hemen ez da inoiz emagaldurik egon.
22. Judarengana itzuli eta esan zion:—Ez dut aurkitu; gainera, bertako jendeak dioenez, han ez da inoiz emagaldurik izan.
23. Orduan, Judak esan zuen:—Ba, jaso ditzala beretzat; ez gaitu barregarri utziko. Dena den, bidali diot antxumea eta ez duzu aurkitu.
24. Handik hiru hilabetera, berri hau eman zioten Judari:—Tamar, zure erraina, emagaldu bihurtu da eta, horren ondorioz, haurdun dago.Judak esan zuen:—Kanpora atera eta erre dezatela.
25. Kanpora zeramatela, Tamarrek bere aitaginarrebari mandatu hau bidali zion: «Gauza hauen jabe denarengandik nago haurdun. Ikus norenak diren zigilua, honen lokarria eta makila».
26. Ikusi zituenean, Judak esan zuen:—Berak du arrazoia; okerra nirea da, ez baitiot neure seme Xelari emaztetzat eman.Orduz gero, ez zuen harremanik izan bere errainarekin.
27. Erditze-garaia iritsi zitzaionean, Tamarrek bikiak zituen bere erraietan.
28. Erditzerakoan, bikietariko batek eskua atera zuen; emaginak heldu eta hari gorri bat lotu zion, esanez: «Hau da lehenbizi atera dena».
29. Baina hark eskua atzeratu eta anaia irten zen lehenago. Emaginak esan zuen: «Hik bai duala urratu irtenbidea!»Horregatik, Peretz, «Urradura», eman zioten izena.