15. Judak ikusi eta emagaldutzat hartu zuen, estalia baitzuen aurpegia.
16. Ez zen ohartu bere erraina zela. Hala, hurbildu eta esan zion:—Uztazu zurekin oheratzen.Hark galdetu zion:—Zer emango didazu ordainetan?
17. Judak erantzun:—Artaldeko antxume bat bidaliko dizut.Tamarrek, orduan:—Baina beste zerbait utzi beharko didazu bahituran, antxumea bidali bitartean.
18. Judak erantzun:—Zer uztea nahi duzu?Eta Tamarrek:—Zeure zigilua bere lokarriarekin, eta eskuan daramazun makila.Eman zizkion Judak, elkartu eta haurdun utzi zuen.
19. Orduan, alde egin zuen Tamarrek. Estaltzen zuen zapia kendu eta alargun-soinekoak jantzi zituen berriro.
20. Gerora, antxumea igorri zuen Judak Adulamgo adiskidearen bidez, emakumeagandik bahitura jasotzeko, baina ez zuen aurkitu.
21. Adiskideak bertako jendeari galdegin zion:—Non da Enaimen, bide-bazterrean, egon ohi zen emagaldua?Haiek erantzun zioten:—Hemen ez da inoiz emagaldurik egon.
22. Judarengana itzuli eta esan zion:—Ez dut aurkitu; gainera, bertako jendeak dioenez, han ez da inoiz emagaldurik izan.
23. Orduan, Judak esan zuen:—Ba, jaso ditzala beretzat; ez gaitu barregarri utziko. Dena den, bidali diot antxumea eta ez duzu aurkitu.