12. Denboraldi luze baten ondoren, hil zen Judaren emaztea, Xuaren alaba. Dolualdia bukatu zuenean, Timnara igo zen Juda ardi-moztera Adulamgo bere adiskide Hirarekin.
13. Tamarri esan zioten aitaginarreba ardi-moztera zihoala Timnara.
14. Orduan, Tamar, alargun-soinekoak erantzi eta, inork ez antzemateko bere burua zapiz estalirik, Timna bidean dagoen Enaim hiriko sarreran jarri zen. Izan ere, Xela handi egin zela ikusten zuen, baina ez ziotela senartzat ematen.
15. Judak ikusi eta emagaldutzat hartu zuen, estalia baitzuen aurpegia.
16. Ez zen ohartu bere erraina zela. Hala, hurbildu eta esan zion:—Uztazu zurekin oheratzen.Hark galdetu zion:—Zer emango didazu ordainetan?
17. Judak erantzun:—Artaldeko antxume bat bidaliko dizut.Tamarrek, orduan:—Baina beste zerbait utzi beharko didazu bahituran, antxumea bidali bitartean.
18. Judak erantzun:—Zer uztea nahi duzu?Eta Tamarrek:—Zeure zigilua bere lokarriarekin, eta eskuan daramazun makila.Eman zizkion Judak, elkartu eta haurdun utzi zuen.
19. Orduan, alde egin zuen Tamarrek. Estaltzen zuen zapia kendu eta alargun-soinekoak jantzi zituen berriro.