21. Hori entzutean, Jose haien eskuetatik libratu nahian hasi zen Ruben.—Ez dezagun hil! —esan zien—.
22. Ez isuri odolik! Jaurti ezazue eremuko putzu batera, baina ez kalterik egin.Jose haien eskuetatik libratu egin nahi zuen, aitari itzultzeko.
23. Honela bada, Jose hurbildu zenean, anaiek soinean zeraman jantzi apain hura kendu zioten,
24. heldu eta putzu batera jaurti zuten. Hutsik zegoen putzua, urik gabe.
25. Ondoren, jateko eseri ziren.Horretan, Joseren anaiek Galaadetik zetorren ismaeldar bidaiari-talde bat ikusi zuten. Egiptora zihoazen, gameluetan usaingarriak, ukendua eta mirra eramanez.
26. Judak esan zien anaiei: «Zer irabazten dugu geure anaia hil eta beraren heriotza ezkutatuz?
27. Ea, sal diezaiegun ismaeldarrei, kalterik egin gabe, anaia hau geure odolekoa dugu eta».Amore eman zuten anaiek.
28. Honela, madiandar merkatariak handik igaro zirenean, Jose putzu lehorretik atera eta zilarrezko hogei txanponetan saldu zieten ismaeldarrei. Hauek Egiptora eraman zuten.
29. Rubenek, putzura itzuli zenean, ez zuen Jose barruan aurkitu. Orduan, soinekoak urratu
30. eta, anaiengana itzulirik, esan zien: «Ez dago mutikoaren arrastorik! Zer egin behar dut nik orain?»
31. Orduan, aker bat hil eta Joseren jantzia harturik, akerraren odoletan busti zuten.
32. Gero, aitari bidali zioten mezu honekin: «Jantzi hau aurkitu dugu; ikus zure semearena den ala ez».
33. Jakobek ikusi eta esan zuen: «Nire semearena da. Basapiztiaren batek txikitu eta irentsi dit».
34. Jakobek bere jantziak urratu zituen. Gero, doluz jantzirik, egunetan egin zuen negar bere semearengatik.