10. Agindu bezala hitz egin nuen. Bizi-arnasa sartu zen hezurretan, bizira itzuli ziren eta zutik jarri: ikaragarrizko gudaroste baten antza zuten.
11. Esan zidan Jaunak: «Gizaseme, hezur horiek Israel herri osoa dira. Hau diote: “Gure hezurrak iharturik daude, galdua dugu itxaropena. Egin du gureak!”
12. Horregatik, hitz egin nire izenean eta adierazi nire, Jainko Jaun honen, mezua: Nik irekiko ditut zuen hilobiak, nik irtenaraziko zaituztet hilobitik, oi ene herri, eta Israelgo lurraldera eramango.
13. Zuen hilobiak ireki eta berorietatik irtenaraziko zaituztedanean, oi ene herri, orduan jakingo duzue ni naizela Jauna.
14. Neure espiritua ezarriko dut zuengan, bizi zaitezten. Zeuen lurraldera eramango zaituztet. Orduan jakingo duzue nik, Jaunak, esandakoa bete egiten dudala. Nik, Jainko Jaunak, esana».
15. Honela mintzatu zitzaidan Jauna:
16. «Gizaseme, hartu makila bat eta idatzi gainean “Juda eta berarekin elkarturiko israeldarrak”. Gero, hartu beste makila bat eta idatzi gainean “Jose eta berarekin elkarturiko gainerako israeldarrak” —makila hau Efraimi dagokio—.
17. Elkar itzazu bi makilok, bat egin dezaten zure eskuan.
18. Eta zure herritarrek zertan ari zaren azaltzeko eskatutakoan,
19. adierazi nire, Jainko Jaun honen, mezua: Joseren makila eta beronekin elkarturiko Israelgo leinuena —Efraimi dagokiona— hartuko dut eta Judaren makilaren kontra ipiniko, eta biak bat izango dira nire eskuan.