Kapituluak

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36

Itun Zaharra

Itun Berria

2 Kronikak 6 Elizen Arteko Biblia (Interfaith Itzulpena) (EABD)

1. Orduan, Salomonek esan zuen:«Jauna, ilunpean biziko zinelaesan zenuen.

2. Baina nik etxe bikaina eraiki dizut,betiereko zeure bizileku».

Salomonen hitzaldia

3. Israeldarren biltzar osoa zutik zegoen. Erregeak, haiengana itzulirik, biltzarra bedeinkatu zuen,

4. esanez: «Bedeinkatua Jauna, Israelen Jainkoa, bete baitu gure aita Davidi hitzemandako hura:

5. “Nire herri Israel Egiptotik atera nuen egunetik ez dut Israelgo leinu guztien artean inongo hiririk hautatu, nire egoitza izango zen etxea egin ziezadaten. Eta ez nuen ene herri Israelen buruzagi izango zen gizonik ere aukeratu.

6. Orain, ordea, Jerusalem hautatu dut neure bizileku eta David neure herri Israelen buruzagi”.

7. «Gure aita Davidek izan zuen Jaunarentzat, Israelen Jainkoarentzat, tenplua eraikitzeko asmoa.

8. Jaunak, ordea, esan zion gure aita Davidi: “Asmo ona izan duzu zeure bihotzean, niretzat etxea eraikitzekoa.

9. Alabaina, ez didazu zuk eraikiko etxea, zure erraietatik sorturiko semeak baizik”.

10. Horra, bada: bete du Jaunak emaniko hitza. Ni egin naiz errege gure aita Daviden ondoren, eta Israelgo errege-aulkian jarri, Jaunak esan bezala. Nik eraiki diot etxea Jaunari, Israelen Jainkoari,

11. eta bertan ezarri dut Jaunak israeldarrekin eginiko itunaren agiria daukan kutxa».

Salomonen otoitza

12. Salomonek, Jaunaren aldare aurrean zutik, israeldarren biltzar osoaren aitzinean, eskuak zerurantz luzatu zituen.

13. Eginarazia zuen brontzezko idulki bat eta atari erdian ezarria. Bi metro eta erdi luze zen, bi metro eta erdi zabal eta metro eta erdi gora. Idulkiaren gainera igorik, belaunikatu zen israeldarren batzar osoaren aitzinean eta, besoak zerurantz luzaturik,

14. otoitz hau egin zuen:«Jauna, Israelen Jainkoa, ez da zu bezalako jainkorik, ez zeruan, ez lurrean. Betetzen duzu ituna eta onbera zara zure aurrean bihotz zintzoz dabiltzan zure mirabeentzat.

15. Bete duzu zeure zerbitzari Davidi, gure aitari, hitzeman zeniona; zeure ahoz hitzemana zeure eskuz bete duzu, gaur ikus dezakegunez.

16. Beraz, Jauna, Israelen Jainkoa, bete zeure zerbitzari Davidi, gure aitari, hitzeman zenion beste hau ere: “Ez zaizu faltako nire laguntzaz Israelgo errege-aulkian eseriko den ondorengorik, baldin eta zure ondorengoak nire legearen arabera ibiltzen badira, zu nire aurrean ibili zaren bezala”.

17. Beraz, Jauna, Israelen Jainkoa, bete zeure zerbitzari Davidi eman zenion hitza.

18. «Baina egia ote, Jainkoa lurrean biziko dela gizon-emakumeekin? Zeru eta ortziaren zabalak ezin zaitu eduki, eta nik eraiki dizudan tenplu honek eduki ote zaitzake, bada?

19. Hala ere, Jauna, ene Jainkoa, adi ezazu zeure zerbitzari honen otoitza eta eskaria; entzun, gaur zure aurrean egiten dudan oihua eta erregua.

20. Begira etxe honi gau eta egun, zure bizilekua hau izanen dela esan baituzu. Entzun, zure zerbitzariak toki honetarantz begira eginiko otoitza.

21. Entzun, arren, zure zerbitzari honek eta zure herri Israelek toki honetarantz begira zuzenduriko eskaria. Entzun, bizi zaren toki horretatik, zerutik; entzun eta barkatu.

22. «Baten batek bere lagun hurkoari kalte egin eta honek madarikaziopean zin egitera behartuko balu eta tenplu honetako zure aldarera etorriko balitz,

23. entzun zuk zerutik eta erabaki bien arteko auzia: gaitzetsi erruduna, jokabide okerra berari egotziz; agertu zein den zuzena, beraren jokabide zuzenaren arabera hartuz.

24. «Zure herri Israelek, zure aurka bekatu egiteagatik, etsairen batek menderatu, baina, damuturik eta zu goraipatuz, tenplu honetan zure aurrean otoitz eta eskari egiten badizu,

25. entzuiozu zerutik, barkatu zeure herri Israelen bekatua, eta itzularazi herria berari eta beraren arbasoei eman zenien lurraldera.

26. «Herriak zure kontra bekatu egin duelako zerua itxi eta euririk egin ez dezanean, toki honetarantz begira otoitz egin eta zure izena goresten badu eta zuk emaniko zigorrarengatik bere bekatuaz damutzen bada,

27. entzuiozu zerutik. Barkatu zeure zerbitzarien eta zeure herri Israelen bekatua, erakutsi egin behar duen bide zuzena eta isuri euria ondare eman zenion lurrera.

28. «Lurralde honetan gosea edota izurritea izatean, gorrinak nahiz herdoilak, larrapoteak nahiz harrak jotzean, etsaiak hiriren batzuei erasotzean, edonolako ezbehar nahiz gaitzalditan,

29. norbaitek nahiz Israel zure herri osoak, bere okerraz eta atsekabeaz oharturik, tenplu honetarantz eskuak luzatuz, edozein otoitz nahiz eskari egiten badizu,

30. entzuiozu zerutik, bizi zaren toki horretatik, eta barkatu. Egizu nork bere jokaeraren ordaina har dezan, ongi baitakizu halakoaren barruaren berri; jakin ere, zuk bakarrik dakizu gizon-emakume guztien barruaren berri.

31. Horrela, begirune izanen dizute eta zure bideetan ibiliko dira, gure gurasoei eman zenien lurraldean biziko diren bitartean.

32. «Eta urrutiko lurraldetik, zure izen handiaren eta zure egintza ahaltsuen berri aditurik, zure herri Israelgoa ez den arrotzen bat tenplu honetara otoitz egitera etortzen bada,

33. entzuiozu zerutik, bizi zaren toki horretatik, eta egiozu atzerritar horri eskatuko dizun guztia. Horrela, herri guztiek jakingo dute zure izenaren berri eta begirune izanen dizute, zeure herri Israelek bezala. Eta, gainera, jakingo dute, nik eraiki dizudan tenplu honetan egiten zaiola dei zure izenari.

34. «Zure herriak, zuk agindutako bidetik etsaia borrokatzera joatean, zuk aukeratu duzun hiri honetarantz eta nik eraiki dizudan tenplu honetarantz begira otoitz egiten badizu,

35. entzuiozu zerutik bere otoitza eta eskaria, eta emaiozu garaipena.

36. «Zure kontra bekatu egitean —ez baita inor bekatu egiten ez duenik—, zuk, haien kontra haserreturik, etsaien esku utziko dituzu, eta menderatzaileen urrutiko nahiz hurbileko lurralderen batera eramango dituzte.

37. Orduan, eramango dituzten lurralde horretan, beren baitan hausnartuz, zuregana itzuli eta menderatzaileen lurraldean otoitz egingo dizute, esanez: “Bekatu egin dugu, gaiztakeria egin dugu, errudun gara!”

38. Horrela, etsaiek atzerriratuko dituzten lurralde horretan, beren bihotz osoz eta gogo guztiz zuregana itzuli eta beren gurasoei eman zenien lurralderantz begira, zuk hautatu duzun hirirantz eta nik eraiki dizudan tenplurantz begira, otoitz egiten badizute,

39. entzuiezu zerutik, bizi zaren toki horretatik, beren otoitza eta eskaria, eta egiezu zuzenbide. Barkatu zeure herriari zure kontra egin duen bekatua.

40. «Ene Jainko, begira onez eta entzun arretaz toki honetan eginiko otoitza.

41. «Jaiki zaitez, beraz, Jainko Jauna,zatoz zeure egoitza honetarazeure kutxarekin,hortik agertzen baituzuzeure ahalmena.Jainko Jauna,eraman bezate zure apaizeksalbamenaberen jantziak daramatzaten bezala;ager bezate zure zintzoekpoza eta zoriona.

42. Jainko Jauna,ez zapuztu zeuk gantzutua;oroitu zeure zerbitzari Davidiizaniko onginahiaz».