1. David erregeak, bere etxean bizitzen jarri zenean, esan zion Natan profetari:—Hara, zedrozko etxean bizi naiz ni; Jaunaren itun-kutxa, aldiz, oihal-etxolan dago.
2. Natanek erantzun zion:—Bete zeure asmoa, zeurekin baituzu Jainkoa.
3. Gau hartan, ordea, Jainkoak hitz egin zion Natani, esanez:
4. «Zoaz eta esaiozu ene zerbitzari Davidi: “Honela mintzo da Jauna: Ez didazu zuk eraikiko etxea, ni bertan bizi nadin.
5. Ez naiz inoiz ere etxe batean bizi izan, israeldarrak askatu nituenetik gaurdaino; oihal-etxolan bizi izan naiz kanpalekuz kanpaleku.
6. Israeldar ororekin batera ibilia naizen bitarte osoan, esan al diet inoiz ene herri Israel zaintzeko agindu nien buruzagiei, niretzat zedrozko etxea egiteko?”
7. Esaiozu, gainera, ene zerbitzari Davidi: “Hau dio Jaun ahalguztidunak: Nik atera zintudan larreetatik, artaldeen artetik, ene herri Israelen agintari izateko.
8. Zeurekin izan nauzu ibili zaren toki guztietan. Hondatu ditut aurrean jarri zaizkizun etsaiak oro. Lurreko handikiena bezainbateko izena eman dizut.