1. Nik, Santiagok, Jainkoaren eta Jesu Kristo Jaunaren zerbitzari honek, atzerrian zabaldurik dagoen Jainkoaren herriko guztioi, agur!
2. Senideok, egon zaitezte pozik edozein eratako tentaldik erasotzen dizuenean.
3. Dakizuenez, zuen fedeak, probaldia jasanez, eroapena dakar.
4. Eta eroapenak lortuko du bere helburua, heldutasun beteko pertsonak izan zaitezten, ezertan akatsik gabeak.
5. Zuetakoren bat jakinduria beharrean badago, eska diezaiola Jainkoari eta eman egingo dio, eskuzabal ematen baitu, inori ezer aurpegira bota gabe.
6. Baina eska dezala fedez eta inolako zalantzarik gabe, zalantzan dabilena, haizeak eraginik batetik bestera dabilen itsasoko olatua bezala baita.
7. Horrelakoak ez beza uste Jaunarengandik ezer iritsiko duenik,
8. gogo-bikoa eta bere jokabide guztietan aldakorra delarik.
9. Behe-mailakoa den senidea harro bedi Jainkoak goratu duelako;
10. aberatsa, berriz, behe-mailan jarria izan delako; izan ere, belar-lorea bezalaxe pasatzen da aberatsa.
11. Eguzkia atera eta sargoriak jotzean, zimeldu egiten da belarra, erori lorea, eta kito haren itxura ederra. Horrelaxe ihartuko dira aberatsa eta beraren egintzak.
12. Zorionekoa probaldian sendo irauten duen gizakia! Proba gainditu ondoren, bera maite dutenei Jainkoak agindu dien betiko bizia jasoko baitu sari.
13. Inork, tentaldirik duenean, ez beza esan Jainkoak tentatzen duenik. Jainkoak ez du gaizkirako tentaziorik eta ez du inor gaizkirako tentatzen ere.
14. Aitzitik, nor bere grina txarrek tentatzen dute, horiek dute liluratzen eta erakartzen.
15. Grina txarrek, erne eta gero, bekatua sortzen dute, eta bekatuak, burutu eta gero, heriotza dakar.