4. Judas Iskariotek, salduko zuen ikasleak, esan zuen:
5. «Zergatik ez da saldu ukendu hori hirurehun denariotan, eta behartsuei eman?»
6. Hori esan zuen, ez behartsuak axola zitzaizkiolako, lapurra zelako baizik, eta, diru-poltsa berak zuenez, hara botatzen zutenetik ostu egiten zuelako.
7. Jesusek esan zion: «Utzi bakean honi; nire hilobiratze-egunerako egin du hori.
8. Izan ere, behartsuak beti dituzue zeuen artean, baina ni ez nauzue betiko zeuekin».
9. Juduetariko askok jakin zuten Jesus Betanian zegoela, eta bertara joan ziren, ez Jesusengatik bakarrik, baita hildakoen artetik piztu zuen Lazaro ikusteagatik ere.
10. Apaizburuek, orduan, Lazaro ere hiltzea erabaki zuten,
11. berau zela eta, herritar askok alde egiten baitzien eta Jesusengan sinesten.
12. Biharamunean, jaietarako Jerusalemera etorria zen jendetza handia, Jesus zetorrela jakitean,
13. palma-adarrak harturik, bidera atera zitzaion, eta oihuka hasi: «Hosanna! Bedeinkatua Jaunaren izenean datorrena! Bedeinkatua Israelen erregea!»
14. Eta Jesus, astotxo bat aurkiturik, gainean jarri zen, Liburu Santuak dioen bezala:
15. Ez beldur izan, Sion hiri eder! Hara, badatorkizu zeure erregea, astakume baten gainean eseria.
16. Haren ikasleak ez ziren orduan profezia honetaz jabetu, baina gero, Jesusen Jainko-aintza azaldu zenean, konturatu ziren Liburu Santuak zioen huraxe egin ziotela Jesusi.
17. Jesusek Lazaro hilobitik deitu eta hildakoen artetik piztu zuenean bertan zen jendeak gertatutakoaren berri ematen zuen.
18. Horregatik irten zitzaion hainbeste jende Jesusi bidera, egin zuen mirarizko seinalearen berri izan zuelako, hain zuzen.