1. Bazen Zesarean Kornelio izeneko gizon bat, «Italika» zeritzan gudari-taldeko ehuntaria.
2. Bere etxeko guztiak bezala, Israelen Jainkoa gurtzen zuen eta jainkozalea zen; limosna asko ematen zizkion judu-herriari eta otoitz egiten zion Jainkoari ohiko orduetan.
3. Egun batean, arratsaldeko hirurak aldera, ikuskari bat izan zuen: argi ikusi zuen, nola Jainkoaren aingeruak zegoen lekura sartu eta bere izenez deitzen zion.
4. Kornelio begira gelditu zitzaion eta, beldurrak harturik, galdetu zion:—Zer duzu, Jauna?Aingeruak erantzun zion:—Zure otoitz eta limosnak atsegin izan zaizkio Jainkoari eta gogoan ditu.
5. Bidal ezazu, bada, norbait Jopera, Simoni, Pedro ere deituari, etortzeko esatera.
6. Beste Simon baten etxean dago ostatuz; larrugina da Simon hau eta itsasertzean du etxea.
7. Hitz egin zion aingeruak alde egin orduko, bere konfiantzako bi morroiri eta laguntzaile zuen soldadu jainkozale bati deitu
8. eta, guztiaren berri eman ondoren, Jopera bidali zituen.
9. Biharamunean, mandatariok bidez zihoazela eta jadanik hiritik hurbil zirela, Pedro terrazara igo zen eguerdi aldera otoitz egitera.
10. Goseturik, zerbait hartu nahi izan zuen. Prestatzen ari zitzaizkion bitartean, goi-ikuskari hau izan zuen:
11. zerua zabalik ikusi zuen eta oihal handi baten antzeko zerbait, lau puntetatik zintzilik, lurreraino jaisten.
12. Mota guztietako lauoineko, narrasti eta hegaztiak zituen barruan.
13. Eta mintzo batek esan zion:—Ea, Pedro! Hil eta jan.
14. Pedrok erantzun zuen:—Inola ere ez, Jauna! Ez dut egundaino ezer lohirik edo kutsaturik jan.
15. Eta mintzoak bigarrenez esan zion:—Jainkoak garbi egin duena, zuk ez esan kutsatua denik.