17. David honela mintzatu zitzaion Jaunari: «Ez al dut, bada, nik agindu herriaren erroldatzea egiteko? Neuk egin dut bekatu; neuk, artzain honek, jokatu dut gaizki. Ardi hauek, berriz, zer egin dute? Jauna, ene Jainkoa, zigortu ni eta nire senitartekoak, baina ez zigortu zeure herria».
18. Jaunaren aingeruak esan zion Gadi: «Esaiozu Davidi igo dadila Ornan jebustarraren larrainera eta eraiki diezaiola bertan aldarea Jaunari».
19. Igo zen, beraz, David, Gadek Jaunaren izenean esan bezala.
20. Ornanek, garia jotzen ari zelarik, atzera begiratu eta aingerua ikusi zuen; harekin lanean ari ziren lau semeak gorde egin ziren.
21. Orduantxe zetorren David Ornanengana. Hau, David ikustean, larrainetik atera eta ahuspeztu egin zen Daviden aitzinean.
22. Davidek esan zion:—Emadazu larraina dagoeneko toki hau; aldarea eraiki behar diot Jaunari, horrela izurria herriarengandik urrun dezan. Bidezko dena ordainduko dizut.
23. Ornanek erantzun:—Hartzazu, ene jaun horrek, eta egin nahi duzuna. Begira, neure idiak emanen dizkizut erre-oparirako, eultziak egurretarako eta garia eskaintzarako. Dena damaizut.
24. David erregeak ihardetsi zion:—Ez, bidezko dena ordainduz erosi nahi dizut. Jaunarentzat ez dut hartuko zurea dena, ez diot eskainiko kostatu ez zaidan erre-oparirik.