13. Σ᾽ ἐσᾶς τοὺς ἐθνικοὺς λέγω: Ἐφ᾽ ὅσον εἶμαι ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, τιμῶ τὴν ὑπηρεσίαν μου,
14. διὰ νὰ κεντήσω τὸν ζῆλον τῶν ὁμοεθνῶν μου καὶ σώσω μερικοὺς ἀπὸ αὐτούς.
15. Διότι ἐὰν ἡ ἀπόρριψίς των ἐπέφερε συμφιλίωσιν διὰ τὸν κόσμον, τότε τί θὰ εἶναι ἡ ἀποδοχή των παρὰ ζωὴ ἐκ νεκρῶν;
16. Ἐὰν εἶναι ἅγιον τὸ προζύμι, τότε θὰ εἶναι καὶ τὸ ζυμάρι, καὶ ἐὰν εἶναι ἁγία ἡ ρίζα, τότε θὰ εἶναι καὶ τὰ κλαδιά.
17. Ἀλλ᾽ ἐὰν μερικὰ ἀπὸ τὰ κλαδιὰ ξεκόπηκαν καὶ ἐσύ, ἕνα βλαστάρι ἀγριεληᾶς, ἐμπολιάσθηκες στὴ θέσι τους καὶ ἔγινες μέτοχος τῆς ρίζας καὶ τοῦ πάχους τῆς ἐληᾶς, μὴ καυχᾶσαι ἀπέναντι τῶν κλάδων.
18. Ἐὰν καυχᾶσαι, νὰ θυμᾶσαι ὅτι δὲν βαστάζεις ἐσὺ τὴν ρίζαν, ἀλλ᾽ ἡ ρίζα βαστάζει ἐσένα.
19. Θὰ πῇς: «Ἐκόπηκαν τὰ κλαδιά, διὰ νὰ μπολιασθῶ ἐγώ».
20. Πολὺ καλά· ἐκόπηκαν ἕνεκα τῆς ἀπιστίας των, καὶ σὺ στέκεσαι διὰ τῆς πίστεως. Μὴ ὑπερηφανεύεσαι ἀλλὰ φοβοῦ·