15. ἀπεγύμνωσε δι᾽ αὐτοῦ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας καὶ τὰς διεπόμπευσε δημοσίᾳ, σύρων αὐτὰς εἰς τὴν θριαμβευτικὴν πομπήν του.
16. Κανεὶς λοιπόν, ἂς μὴ σᾶς κρίνῃ διὰ φαγητὸν ἢ ποτὸν ἢ σχετικῶς μὲ ἑορτὴν ἢ πρωτομηνιὰ ἢ τὰ Σάββατα,
17. τὰ ὁποῖα εἶναι σκιὰ τῶν μελλόντων, ἐνῷ ἡ οὐσία βρίσκεται εἰς τὸν Χριστόν.
18. Κανεὶς ἂς μὴ σᾶς στερήσῃ τὸ βραβεῖον, ἀρεσκόμενος εἰς δῆθεν ταπεινοφροσύνην καὶ λατρείαν τῶν ἀγγέλων, ἐρευνῶν πράγματα τὰ ὁποῖα δὲν εἶδε, ὑπερηφανευόμενος χωρὶς λόγον ἀπὸ τὸν κοσμικόφρονα νοῦν του,
19. καὶ ὁ ὁποῖος δὲν κρατιέται ἀπὸ τὴν Κεφαλήν, ἀπὸ τὸν ὁποῖον τὸ ὅλον σῶμα, τρεφόμενον καὶ συνδεόμενον διὰ τῶν ἀρθρώσεων καὶ τῶν νεύρων, αὐξάνει μὲ αὔξησιν ποὺ δίνει ὁ Θεός.
20. Ἐὰν λοιπὸν ἐπεθάνατε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸν ὡς πρὸς τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου, διατί, σὰν νὰ ἐζούσατε τὴν ζωὴν τοῦ κόσμου, ὑποβάλλεσθε εἰς παραγγέλματα:
21. «Μὴ ἀγγίξῃς, μὴ γευθῇς, μὴ θίξῃς»;
22. — ὅλα αὐτὰ ἀναφέρονται σὲ πράγματα τὰ ὁποῖα διὰ τῆς χρήσεως φθείρονται — κατὰ τὰς ἐντολὰς καὶ τὰς διδασκαλίας τῶν ἀνθρώπων.
23. Αὐτὰ ἔχουν κάποιαν ἐμφάνισιν σοφίας, ἡ ὁποία συνίσταται εἰς μίαν θρησκείαν ἰδίας ἀρεσκείας, αὐτοταπείνωσιν καὶ περιφρόνησιν τοῦ σώματος, δὲν ἔχουν ὅμως καμμίαν ἀξίαν διὰ τὴν καταπολέμησιν τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος.