8. τὸ Πνεῦμα καὶ τὸ ὕδωρ καὶ τὸ αἷμα καὶ οἱ τρεῖς εἶναι σύμφωνοι.
9. Ἐὰν δεχώμεθα τὴν μαρτυρίαν τῶν ἀνθρώπων, ἡ μαρτυρία τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγαλύτερη, καὶ ἡ μαρτυρία αὐτὴ εἶναι τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποίαν ἔδωκε διὰ τὸν Υἱόν του.
10. Ὅποιος πιστεύει εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ἔχει τὴν μαρτυρίαν αὐτὴν μέσα του. Ὅποιος δὲν πιστεύει εἰς τὸν Θεόν, τὸν ἔχει κάνει ψεύτην, διότι δὲν ἐπίστεψε εἰς τὴν μαρτυρίαν, τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς ἔδωκε διὰ τὸν Υἱόν του.
11. Καὶ ἡ μαρτυρία εἶναι αὐτή: ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωκε ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἡ ζωὴ αὐτὴ ὑπάρχει εἰς τὸν Υἱόν του.
12. Ὅποιος ἔχει τὸν Υἱόν, ἔχει τὴν ζωήν· ὅποιος δὲν ἔχει τὸν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχει τὴν ζωήν.
13. Αὐτὰ ἔγραψα σ᾽ ἐσᾶς ποὺ πιστεύετε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ γνωρίσετε ὅτι ἔχετε ζωὴν αἰώνιον, καὶ διὰ νὰ πιστεύετε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
14. Μποροῦμε νὰ πλησιάσωμεν τὸν Θεὸν μὲ ἐμπιστοσύνην διὰ τὸν ἑξῆς λόγον: ἐὰν ζητᾶμε κάτι σύμφωνα πρὸς τὸ θέλημά του, μᾶς ἀκούει.
15. Καὶ ἐὰν ξέρωμεν ὅτι ἀκούει τὰ αἰτήματά μας, ξέρομεν ὅτι ἐκεῖνα ποὺ τοῦ ἐζητήσαμεν ἔγιναν δικά μας.
16. Ἐὰν ἰδῇ κανεὶς τὸν ἀδελφόν του νὰ κάνῃ ἁμαρτίαν, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἁμαρτία θανάσιμη, τότε πρέπει νὰ προσευχηθῇ καὶ θὰ τοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς ζωήν, εἰς ἐκείνους ποὺ δὲν διαπράττουν ἁμαρτίαν θανάσιμη. Ὑπάρχει ἁμαρτία θανάσιμη. Δὲν λέγω νὰ παρακαλέσῃ γι᾽ αὐτήν.
17. Κάθε ἀδικία εἶναι ἁμαρτία καὶ ὑπάρχει ἁμαρτία ἡ ὁποία δὲν εἶναι θανάσιμη.
18. Ξέρομεν ὅτι ὅποιος εἶναι γεννημένος ἀπὸ τὸν Θεόν, δὲν ἁμαρτάνει, ἀλλ᾽ ἐκεῖνος ποὺ ἐγεννήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸν φυλάσσει αὐτὸν καὶ ὁ πονηρὸς δὲν τὸν ἀγγίζει.