2. Kαι αυτοί δεν λένε στην καρδιά τους, ότι θυμάμαι όλη την ανομία τους· τώρα, τους περικύκλωσαν οι πράξεις τους· έγιναν μπροστά στο πρόσωπό μου.
3. Στην κακία τους εύφραναν τον βασιλιά, και στα ψέματά τους τούς άρχοντες.
4. Όλοι είναι μοιχοί, όπως ο κλίβανος, που πυρώνεται από τον αρτοποιό· ο οποίος, αφού ζυμώσει το φύραμα, σταματάει από να τον θερμαίνει, μέχρις ότου γίνει η ζύμωση.
5. Kατά την ημέρα τού βασιλιά μας, οι άρχοντες ασθένησαν από τη φλόγωση του κρασιού, και αυτός άπλωσε το χέρι του προς τους αχρείους.
6. Eπειδή, απασχολούν την καρδιά τους, η οποία φλέγεται σαν κλίβανος, στις ενέδρες τους· ο αρτοποιός τους κοιμάται ολόκληρη τη νύχτα· και την αυγή, αυτή καίει σανφωτιά που βγάζει φλόγες.